ویژگی ها
گربه پرشین موهایی بلند و پرپشت دارد و دارای پاهایی کوتاه ،سر بزرگ و پهن ، فک کوچک و چشمانی درشت و بافاصله دارد. فک کوچک و پوزه تخت در این نژاد باعث شده تا صورتی تقریبا صاف داشته باشد و نتوانند غذاهای با دانه بندی درشت را بخورند. این گربه ها معمولا بسیار آرام و کم تحرک هستند و رابطه نزدیک و دوستانه ای با شرپرست خود دارند.
گربه پرشین حدودا 10 سال عمر می کند اما در شرایط خوب تا 19 سال هم می تواند زندگی کند. رنگ چشم در این نژاد آبی، نارنجی یا عسلی و گاهی دو رنگ است. در گربه های سفید با چشمان آبی (زال) احتمال ناشنوایی بیشتر از سایر زیر گونه هاست.
گربه‌های اصیل ایرانی
گربه های ایرانی امروزی از نظر آناتومی کمتر به نیای نخستین خود شباهت دارند که حاصل جفت کشی انتخابی در این گونه توسط انسان است.
طبیعی دان فرانسوی به نام کومت دبوفان در سال 1756 در کتابی به نام تاریخ طبیعی متنی را از جانگرد ایتالیایی دلاولا نقل می کند که حاوی توصیف گربه پرشین منطقه خراسان است، در این نقل قول بر رنگ خواکستری و موهای بلند تاکید شده است او همچنین گفته است موهای بلند این نژاد نرم و ابریشمی و در ناحیه سر کمی تیره و در بقیه نواحی یک دست است. بوفان خود اضافه می کند کند که فارغ از رنگ پوشش این نژاد کاملا مشابه نژادی است که در فرانسه به آنگورا ( Angora ) مشهور است.
نژاد آنگورا در زمان های قدیم به پوشش سفید مشهور بوده است اما در حقیقت رنگ های دیگری نیز دارد اما رنگ سفید بیشتر در بین خانواده های اشراف زاده محبوبیت داشته است. این نژاد بومی ترکیه بوده است. معروف ترین گربه آنگورا به نام لوسیفر متعلق به کاردینا معروف ریشیلیو در سال 1642 بوده است. نکته جالب این است که که او در دوره ای زندگی می کرده که گربه ها به اتهام داشتن روح شیطانی توسط کلیسا با بی رحمی کشته می شدند.
در گذشته فرق بین دو گونه پرشین و آنگوره بیشتر رنگ پوشش خاص گربه پرشین بوده و فرم کلی جمجه آن ها فرق زیادی نداشته است و از روی نقاشی های باقی مانده از قرن 16 تا 18 می توان پوزه گوه مانند هر دو نژاد را به وضوح مشاهده کرد.
